Rozwój uwierzytelniania biometrycznego
Od skanerów na lotniskach po odblokowywanie telefonów, wykorzystanie technologii biometrycznych jest coraz powszechniejsze, ponieważ są one postrzegane jako bezpieczny i niezawodny sposób potwierdzania tożsamości. Jednak im częściej są one wykorzystywane, tym więcej pojawia się obaw takich jak te związane z bezpieczeństwem danych oraz konsekwencjami naruszenia bezpieczeństwa systemów biometrycznych.
Czym jest biometria?
Biometria to pomiar cech ludzkich wykorzystywany w systemach technologicznych w celu identyfikacji osób w sposób dość dokładny i nieinwazyjny. Dane biometryczne są postrzegane jako bardziej wiarygodne, ponieważ identyfikatory są całkowicie unikalne dla danej osoby. Jeśli weźmiemy zwyczajny odcisk palca, to istnieje na nim około 30 małych specyficznych punktów wychwytywanych podczas skanowania. Według amerykańskiego Federalnego Biura Śledczego (FBI), żadne dwie osoby nie mogą mieć więcej niż osiem takich punktów wspólnych. Aby dojść do takich wniosków, FBI musiało mieć dużo materiału badawczego. Uważa się, że pobieranie odcisków palców istnieje od tysięcy lat, jednak zastosowanie daktyloskopii w postępowaniach kryminalnych upowszechniło się dopiero na początku XX w.
Gdzie biometria jest wykorzystywana?
Jednak obecnie identyfikatory biometryczne wykraczają daleko poza pobieranie odcisków palców w jednostkach policji. Biometrię wykorzystuje się w wielu różnych sytuacjach do potwierdzania tożsamości, między innymi podczas przekraczania granic, w dostępie do budynków lub urządzeń elektronicznych oraz w punktach sprzedaży. Przykłady obejmują także rozpoznawanie twarzy, które zyskało na popularności podczas pandemii COVID-19. Inne formy biometrii obejmują także kształt uszu, odciski dłoni, wzory tęczówki, DNA i cechy behawioralne takie jak rytm pisania, ruchy myszką, podpis i chód. Wzrost liczby oszustw i cyberprzestępstw był istotnym czynnikiem wpływającym na popularyzację biometrii, ponieważ trudniej ją podrobić.